Rekrutuesit kalojnë nëpër fshatra dhe përpiqen të bindin ata “me përvojë luftarake” që të vendosin emrin e tyre në listë.
Nuk është e vështirë të gjesh disa në një vend ku “përvojë luftimi” do të thotë një luftë civile që vazhdon ende për njëmbëdhjetë vjet.
Ka nga ata që pranojnë për shkak të urisë dhe për shkak se paga nuk është e keqe, dikujt tjetër i premtohet se do të fitojë një amnisti.
Fronti në Ukrainë vjen si pozicioni më i mirë në vend të varfërisë apo burgut.
Revista “Al Monitor” ishte e para që mblodhi dëshmitë e organizatave të pavarura siriane: ata thonë se prej një jave oficerët e regjimit kanë bashkuar grupe burrash.
Listat u paraqiten komandantëve rusë të vendosur që nga viti 2015 për të mbështetur aleatin në Levant.
Kushdo që pranohet duhet t’i nënshtrohet një trajnimi të shkurtër.
Vladimir Putin – në një takim të Këshillit të Sigurimit të transmetuar në televizionin shtetëror – i quajti ata “vullnetarë” dhe theksoi se “ata regjistrohen me zgjedhjen e tyre”.
Sergey Shoigu, ministri i Mbrojtjes, shpjegoi se ka 16 mijë milici të gatshëm të lëvizin nga Lindja e Mesme në Donbass.
Dhe prej andej marshimi për në Kiev.
Në realitet ata janë kryesisht mercenarë, shpesh të detyruar.
Rusët kanë përdorur tashmë në Libi këto këmbësori të ngurtësuar nga burimet arabe që janë kthyer në konflikte të përgjakshme.
Në atë rast, sirianët – luftëtarë shiitë ose alavitë të afërt me regjimin – u rekrutuan nga kontraktorët e grupit Wagner, me mbikëqyrje të largët të Shtabit të Përgjithshëm Rus.
Për të mbështetur liderin libian Khalifa Haftar, në kundërshtim me qeverinë e Tripolit, Putini kishte dhënë dritën jeshile për të dërguar 1 mijë e 200 paraushtarakë të asaj që analistët e konsiderojnë ushtrinë e tij private.
Ata janë kryesisht rusë, por edhe ish-ushtarë të ushtrive të huaja: ata luftojnë nën emrin e muzikantit që frymëzoi Hitlerin dhe nën urdhrat e Dimitrij Utkin, një kolonel në pension i frymëzuar nga nazistët.
Marrë nga Corriere della Serra, përshtatur për Albanian Post
