Dhjetëra avionë luftarakë kinezë hynë sot në zonën e mbrojtjes ajrore të Tajvanit, menjëherë pasi Nancy Pelosi u largua nga vendi pas një vizite diplomatike që zemëroi Pekinin dhe e bëri të shprehte hapur kërcënime për hakmarrje ushtarake.
Në total, 27 avionë luftarakë, përfshirë 16 avionë Su-30 të prodhimit rus, kaluan në zonë, gjë që shkaktoi marrjen e masave mbrojtëse nga Taipei. Inkursioni vjen në mes të stërvitjeve të mëdha ushtarake kineze që zhvillohen deri të dielën, të cilat do të rrethojnë ishullin në një bllokadë efektive dhe do të kalojnë në ujërat territoriale të Tajvanit.
Por gjeneralët e Taipeit i kanë sfiduar kërcënimet, duke thënë sot se ata nuk po kërkojnë një luftë me Kinën, por as “nuk do t’i shmangen nëse ajo do të ndodhë”.
“Ne jemi të vendosur të mbështesim sovranitetin, lirinë dhe demokracinë tonë”, thanë ata në një deklaratë të postuar së bashku me një video të avionëve luftarakë, nëndetëseve, helikopterëve sulmues dhe anijeve luftarake në manovra.
“Ne nuk kemi frikë nga asnjë kërcënim apo sfidë. Ne nuk jemi të etur për një grindje dhe as nuk do t’i shmangemi një të tille. Ne kemi kapacitetin dhe vullnetin për të mbështetur lirinë dhe demokracinë tonë të çmuar dhe për të ruajtur stabilitetin e rajonit tonë”, shtuan gjeneralët.
Ndërkohë, G7 dënoi stërvitjet ushtarake të shpallura nga Kina rreth ishullit.
“Nuk ka asnjë justifikim për të përdorur një vizitë si pretekst për aktivitet ushtarak agresiv në ngushticën e Tajvanit”, thuhet në një deklaratë të vendeve të G7.
Xi Jinping ka reaguar me tërbim ndaj vizitës së Pelosit, politikanes më të lartë amerikan që ka shkuar në Tajvan në 25 vitet e fundit, e cila vjen disa javë përpara se ai të marrë një mandat të tretë historik si udhëheqës i Kinës në Kongresin e Partisë.
Mattheë Henderson, bashkëpunëtor në Këshillin e Gjeostrategjisë, tha për MailOnline: “Xi e ka bërë të ashtuquajturin ‘ribashkim’ me Tajvanin kauzën e tij dhe trashëgiminë e shpresuar si udhëheqësi më i madh i Kinës që nga Mao”.
“Gjithashtu supozohet se në prag të Kongresit të Partisë, kur ai synon të sigurojë autokraci të përhershme, Xi do të jetë i gatshëm të marrë rreziqe dukshëm më të mëdha se qeveritë kineze të së kaluarës”, shton Henderson.
Ndërsa rreziku i konfliktit të menjëhershëm rreth Tajvanit është i ulët, Henderson shtoi se “do të ishte gabim të supozohej se regjimi i Xi është në gjendje të frenohet nga aventurizmi katastrofik kur e ka vënë veten në një cep të tillë mbi të drejtën për ribashkim me Tajvanin, populli i të cilit nuk dëshiron një gjë të tillë dhe që bota liberale nuk duhet ta lejojë”.
