Dikur këto rrugë gumëzhinin nga të qeshurat e fëmijëve, por sot ecin në heshtje të moshuairt.
Të rinjtë nuk u larguan nga dëshira, por nga pamundësia ekonomike.
“Mua më qan zemra, por kur t’i kesh këtu dhe s’ke mundësi që t’i blesh një palë këpucë, dorëzohem. Ata kanë bërë zgjedhjen e duhur, edhe sikur mos të kishin ik, tashmë do ishin duke u larguar. “
Luka ka mbi një gjysmë shekulli që kultivon shereben e Malësisë së Madhe që e do Amerika.
“Unë me sherebelë kam mbjellë 20 dynym tokë, kam marë dhe tokat e vëllait që ka ikur në emihrim. Kam që 7 vjec që merem më këtë bimë. Ne me sherebelën kemi bërë shumë punë. “
Bujkut 68 vjecar sherebela që i siguronte të ardhura, sot i fal vetëm kënaqësi dhe asgjë më tepër.
“Unë merem me sherebelën sepse tokën është gjynah me e lënë bosh. Një kilogram sherebele bën 150 lekë, ndërsa një litër vaj 450 lekë, e të mos flasim për naftën. Askush nuk të jep një subvencionim.”
Braktisja e fshatit duket se më e vështirë është për ata pak fëmijë që kanë mbetur në këtë zonë, sepse fëmijëria e tyre është e vetmuar.
“Jemi dy klasa bashkë 7-8, gjithësej bëhemi 12 nxënës. NUk luaj me shokët sepse ata janë larg, me tëpër rri në telefon. “
shtëpitë e reja dykatëshe janë ndërtuar nga të larguarit, fatkeqësisht në banest e reja jetojnë banorët e vjetër.
“Kanë mbet shtëpia me dy vetë. “
Shtëpitë qendrojnë të ngritura buzë rrugës që të con në pikën kufitare të Hanit të Hotit, kjo bën që njerëz të shumtë të kalojnë në këtë fshat, por që askush nuk që të qendrojë.