Lufta në Ukrainë mund të shpërndahet edhe më gjerë. Një mendim është në Moldavi, aty ku disa ditë më parë u regjistruan disa shpërthime. Bëhet fjalë për në Transnistria, që në vitin 1990, kur rajoni i vogël i shkëputur shpalli pavarësinë nga Moldavia.
Paraqitjet janë mashtruese megjithatë: në ditët e fundit ky territor i panjohur ndërkombëtarisht, pro-rus me 400,000 banorë në Evropën Juglindore është bërë një fokus i një shqyrtimi urgjent global mes frikës se Kremlini do ta përdorë atë për të zgjeruar luftën e tij përtej Ukrainës.
Alarmi u ra kur një komandant i lartë rus deklaroi se “operacioni special” i Moskës synonte të krijonte një urë tokësore nga Donbasi në Transnistria , një lëvizje që do të mbyste gjakun ekonomik Ukrainës dhe do të tërhiqte Moldavinë në konflikt. Si shkas, media shtetërore ruse filloi të botojë artikuj duke pretenduar se rusishtfolësit në Moldavi po shtypen – një pretendim që Kremlini e përdori për të justifikuar pushtimin e Ukrainës në shkurt.
Më pas, javën e kaluar, erdhën një seri sulmesh misterioze brenda Transnistrisë që synonin selinë e sigurisë shtetërore dhe dy kulla radioje të epokës sovjetike. Transnistrianët dhe rusët thanë se ukrainasit ishin pas tyre.
Ukrainasit fajësuan rusët, veçanërisht FSB-në, agjencia kryesore pasardhëse e KGB-së.
Qeveria e Moldavisë, e kapur në mes dhe duke u përpjekur dëshpërimisht të shmangë tërheqjen në një luftë që nuk ka kapacitet për ta luftuar, tha vetëm se fraksionet në rajonin Transnistrian ishin pas sulmeve.
Ndryshe nga Ukraina, Moldavia e ka bërë të qartë se vendi nuk ka interes për t’u bashkuar me NATO-n. Por në mars Moldavia filloi përpjekjet për t’u bashkuar me Bashkimin Evropian dhe ka pranuar qindra mijëra refugjatë ukrainas që nga fillimi i luftës – më shumë për frymë se çdo komb tjetër.
Gjasat për të ruajtur stabilitetin duke qëndruar asnjanës në konfliktin më të gjerë po bëhen më të largëta çdo ditë.
“Unë mendoj se ky ekuilibër delikat është gjithnjë e më i vështirë për t’u ruajtur,” tha Natalia Gavrilita, kryeministrja moldave, në një intervistë në Kishinau, kryeqytet. “Dhe ka rreziqe, rreziqe të rëndësishme për sigurinë e Moldavisë, për ekonominë e Moldavisë, për kohezionin social dhe stabilitetin e qeverisë.”
Ndërsa Moldavia luftoi për të mbajtur kontrollin e situatës, Transnistria u mobilizua, duke shpallur një gjendje të jashtëzakonshme 15-ditore dhe duke ndaluar hyrjen e turistëve. Në një vizitë të fshehtë javën e kaluar, ne pamë postblloqe të sapokrijuara në hyrjet e Tiraspolit, kryeqyteti de facto, të ruajtura nga burra në kapuç që mbanin kallashnikovë. Blloqe betoni dhe thasë me rërë ishin grumbulluar në kryqëzime rrugore.
Një rrjedhë e vazhdueshme e propagandës së pabazë të televizionit rus i ka lënë banorët vendas të tmerruar se një luzmë ultranacionalistësh shumë të armatosur nga Ukraina do të derdhen mbi kufi për t’i shkatërruar ata.
Në atë mjedis, disa thonë se ata dëshirojnë mbrojtjen e ushtrisë ruse.
“Do të ishte më mirë që rusët të vinin dhe të na ndihmonin,” tha Dima, 20 vjeç, i cili kishte flirtuar me një nga fqinjët e tij në një shesh të vogël të qytetit. “Unë jam i shqetësuar se ukrainasit do të sulmojnë, se do të ketë një luftë dhe se unë do të duhet të luftoj.”
Pavarësisht pretendimeve ruse se Moldavia po kërkon të bashkohet me Rumaninë dhe të detyrojë transnistrianët të ndalojnë së foluri rusisht, të cilat qeveria në Kishinau i mohon – Moldavia dhe Transnistria kanë bashkëjetuar në mënyrë paqësore që nga përfundimi i një lufte të shkurtër mbi territorin në vitin 1992. Tregtia dhe udhëtimet ndërmjet territoret e kontestuara dhe pjesa tjetër e Moldavisë vazhdon.
Thomas de Ëaal, bashkëpunëtor i lartë në Carnegie Europe, tha se transnistrianët “nuk duan të tërhiqen zvarrë në konflikt”. Ai shtoi: “Ata po bëjnë gjithmonë këtë akt balancues midis Rusisë, Moldavisë dhe BE-së. Ata kanë një këmbë politikisht dhe kulturalisht në Rusi, dhe ekonomikisht dhe gjeografikisht në Moldavi dhe BE.”
Pothuajse të gjithë të rinjtë nga Transnistria me të cilët folëm thanë se do të dëshironin të bashkoheshin me Moldavinë si pjesë e një federate. Shumë largohen për në Kishinau ose për të udhëtuar jashtë vendit sa më shpejt që të munden – duke lënë pas një rajon thellësisht të pazhvilluar ku paga mesatare është rreth 200 £ në muaj.
Në një rrugë të qetë në qytetin Bender, Sasha, 17 vjeç, nxori kufjet dhe shpjegoi pse donte të lëvizte.
“Unë mendoj se do të ketë një luftë,” tha ai. “Jam vërtet i shqetësuar. Unë thjesht dua të largohem tani.”
Thashethemet se burrat në moshë luftarake do të bllokohen të largohen nga territori ose do të hartohen për të luftuar, tashmë i kanë shtyrë disa të shkojnë në Kishinau ose në fshatrat afër kufirit de facto.
“Është vetëm në rast se diçka ndodh,” tha një burrë rreth të tridhjetave, i cili kërkoi të mos përmendet emri. “Nëse ka një luftë, unë nuk dua të luftoj.”
Tashmë ka rreth 1500 ushtarë rusë në Transnistria, disa prej tyre zyrtarisht paqeruajtës. Në letër ky mund të duket të jetë një kërcënim serioz për Ukrainën perëndimore dhe Moldavinë. Por analistët – dhe privatisht, madje edhe zyrtarë ukrainas – thonë se forcat atje nuk janë shumë.
Ata nuk janë forca elitare të trajnuara shumë të dërguara nga Moska. Ata janë, tha de Ëaal, pothuajse të gjithë banorët vendas me pasaporta ruse.
Në mbështetje të tyre janë rreth 7,000 luftëtarë transnistrianë, shumë prej të cilëve – si të tjerët në rajonin e shkëputur – kanë pasaporta moldave.
Ajo që zyrtarët moldavë kanë frikë më shumë se një pushtim aktual është se provokatorët mund të krijojnë shpejt trazira të mëdha brenda kufijve të tyre dhe në fund të minojnë qeverinë për të krijuar një shtet vasal pro-rus.
Gavrilita dhe presidenti Sandu i Moldavisë, një koleg i diplomuar në Harvard, erdhën në pushtet në një platformë pro BE-së, kundër korrupsionit, duke u zotuar të tërheqin 3.5 milionë njerëzit e tyre në një të ardhme më të begatë duke ruajtur neutralitetin me Rusinë, në të cilën ata mbështeten shumë për furnizimet me energji.
Megjithatë, fushatat e dezinformimit të mbështetura nga Kremlini kanë nxitur prej kohësh ndarjet midis atyre moldaveve që shikojnë drejt Evropës për të ardhmen e tyre dhe atyre që mbështesin botëkuptimin e Putinit.
“Ne kemi një sërë dobësish strukturore që janë krijuar gjatë viteve dhe që nuk janë zbutur,” tha Gavrilita, 44 vjeç. “Në sektorin e gazit, në sektorin e energjisë elektrike, për sa i përket sigurisë sonë ekonomike, me luftën e vazhdueshme, konfliktin e pazgjidhur në rajonin e Transnistrias. Dhe në kontekstin e luftës, të gjitha këto dobësi janë bërë rreziqe më të mëdha për Republikën e Moldavisë.”
Aksionet janë tepër të larta për një vend që ishte tashmë më i varfëri në Evropë. Nëse Rusia ndërpret gazin për Moldavinë – siç ka bërë me Poloninë dhe Bullgarinë – rreziku i trazirave popullore do të rritet.
