Pasi festoi ditëlindjen e saj të 22-të të shtunën, Kateryna Markovets ka vendosur se është koha që të kthehet në shtëpi, në Kiev.
Asaj i mungon i dashuri dhe familja, por më e rëndësishmja, ajo beson se pas gati tre muajsh larg, e ka për detyrë të kthehet në atdheun e saj. “Kam një mundësi të jetoj dhe të punoj e sigurt në Angli në një moment shumë të vështirë, por ndjej se do të jem më e dobishme në Ukrainë dhe për Ukrainën”, tha ajo. “Unë besoj se jam nga ai brez që do të rindërtojë Ukrainën pasi të fitojmë luftën. Çdo refugjat që kthehet në shtëpi do të ndihmojë për ta bërë Ukrainën një vend më të mirë.
“Unë jam e frymëzuar nga përvoja e jetës në një vend shumë të zhvilluar, ku çdokush mund të hapë një biznes të ri, kushdo mund të bëhet politikan dhe kushdo mund të punojë me drejtësi për të krijuar një vend të fortë dhe të lumtur. Të gjithë ukrainasit që do të kthehen në shtëpi, duke përfshirë edhe mua, do të japin kontributin e tyre për prosperitetin e ardhshëm të Ukrainës”. Markovets, e cili quhet Kate në Angli, ka jetuar në zonën rurale të Cheshire-s që nga qershori. Sipas skemës ‘Homes for Ukraine’, 84,000 refugjatë ukrainas janë shpërngulur në 25,000 familje britanike që nga marsi.
Pritësit e saj, Dave dhe Liz Robinson, e kanë trajtuar atë si vajzën e tyre, duke u siguruar që ata të hanë darkën e tyre së bashku. “Kate na kishte kërkuar që t’i dërgonim nënës së saj disa informacione se ku do të qëndronte, gjë që ne e bëmë dhe premtuam se do të kujdeseshim mirë për të,”- tha Dave Robinson. “Ne e kemi trajtuar atë si një nga fëmijët tanë, kështu që, ndoshta, ndonjëherë kemi qenë tepër mbrojtës, duke qenë të gatshëm dhe duke e kontrolluar nëse ajo ishte e sigurt kur shkonte në udhëtime larg”. Tre muajt e fundit kanë qenë një edukim edhe për çiftin britanik pasi kanë mësuar shumë për zakonet, kulturën dhe ushqimin ukrainas. “Ka qenë mjaft e turpshme të pranosh se sa pak dinim për Ukrainën përpara konfliktit aktual,” -tha ai. Markovets i ka prezantuar ata me gatimet tradicionale ukrainase, duke përfshirë borscht, i cili është një supë panxhari dhe mlyntsi, një pjatë e mbushur me petull.
Robinsonët gjithashtu kanë njohur më mirë zonën e tyre lokale si rezultat i qëndrimit në Markovets, gjë që i ka detyruar ata të dalin nga rutinat e tyre normale për të gjetur bare, fshatra dhe kisha të reja për t’i vizituar. Ata e kanë marrë atë me ditë jashtë në Liverpool dhe Uells, kanë ecur në majën e Snoëdon dhe kanë organizuar udhëtime për të në Londër, Edinburg dhe Birmingham. Ajo tha: “Edinburgu ka një atmosferë magjike. Unë isha atje gjatë festivalit Fringe, kështu që qyteti më duket shumë i gjallë, i ndritshëm, por ende komod.”
22-vjeçarja përjetoi luftën teksa po vizitonte prindërit e saj atje nga Kievi, kur raketat ruse filluan të godasin qytetin në shkurt. Natyra e punës së saj si menaxhere e pavarur e marketingut dixhital për bizneset ukrainase i ka mundësuar asaj të vazhdojë punën nga distanca.
Ajo nuk kishte asnjë lidhje të mëparshme me Robinsonët. Ata u takuan në një faqe interneti të quajtur ‘Opora’ që mundësonte lidhjet e refugjatëve me pritësit në Mbretërinë e Bashkuar. “Fatmirësisht unë kam dalë në pension së fundmi, kështu që kam mundur të kaloj ditë në grupe në Facebook ose faqe të tjera si Opora duke skanuar refugjatët që kërkojnë strehim.”, -tha Dave. Teksa jetuan 3 muaj bashkë, e kanë të vështirë që t’i thonë njëri-tjetrit lamtumirë. Ndërkohë që vajza e kaloi ditën duke përshëndetur miqtë e rinj që njohu përgjatë këtyre muajve, ndërsa e kaluan gjithë ditën jashtë me rastin e ditëlindjes së saj.
Qeveria britanike ka apeluar për më shumë vullnetarë pasi një e katërta e vullnetarëve ekzistues kanë thënë se nuk mund të presin më refugjatë përtej periudhës fillestare gjashtëmujore për të cilën u regjistruan. Ndërsa Dave dhe Liz janë të lumtur të marrin një refugjat tjetër, ndërsa shprehen se do jete e vështirë që të gjejnë një mysafir që përshtatej aq mirë sa Kate. “Unë mendoj se ajo dëshiron të tregojë mbështetjen për përpjekjet e luftës në shtëpi dhe është shumë krenare për vendin e saj.”, tha Dave.
Teksa Markovets kthehet nesër në atdheun e saj, një tjetër refugjat, Nazarii, po përgatitet të fluturojë më në fund në anën tjetër, pasi ka pritur pesë muaj që Zyra e Brendshme t’i japën vizën.
Pavarësisht se u përputh me një familje pritëse në Mbretërinë e Bashkuar në Church Crookham, Hampshire, në mars, aplikimi i tij për vizë ka hasur në pengesa të shumta dhe vonesa të përsëritura sepse ai është 17 vjeç, gjë që e bën atë të mitur. Deri në korrik, Home Office nuk i lejoi të miturit e pashoqëruar të vinin në MB. Ai tani është duke pritur për ditëlindjen e tij të 18-të, më 11 shtator, ku do t’i jepet një vizë e shpejtë.
Nazarii mezi pret të vijë në Angli, megjithëse do të jetë i trishtuar të lërë pas babain e tij, i cili është mjek, dhe nënën, e cila duhet të qëndrojë në Ukrainë për t’u kujdesur për gjyshen. “Ky territor nuk është aq i rrezikshëm sa rajonet lindore, por nuk është i sigurt, sepse është lufta në të gjithë Ukrainën. Ne nuk e dimë se çfarë do të bëjë nesër ky shtet budalla terrorist (Rusia).”
