Aneksimi i territorit ukrainas nga Rusia nuk është dëshmi e ndonjë suksesi të madh- por frikë e pastër, shkruan Telegraph. Është një botë larg nga pushtimi i tij triumfal në vitin 2014 i Gadishullit të Krimesë.
Qëllimi përfundimtar i Putinit tani është të mbajë territorin ukrainas. Veprimet e tij janë shenjë e një njeriu të dëshpëruar, i cili i frikësohet poshtërimit ushtarak, por gjithashtu, me sa duket, një njeriu që po bëhet gjithnjë e më i rrezikshëm për shkak të tij dhe që – duke gjykuar nga sabotimi i tubacionit të tij – po përgatitet të zgjerojë rrënjësisht territorin e kësaj lufte.
Është e rëndësishme të theksohet se fantazitë gjeopolitike të Putinit janë shkatërruar. Por nuk ka gjasa që ai të rrëzohet dhe ndoshta nuk do të dorëzohet kaq lehtë, sipas Bob Seely, një ekspert i strategjive ushtarake ruse. Nga viti 1990 deri në 1995, Seely punoi si korrespondent i huaj në BRSS dhe në shtetet post-sovjetike. Nga viti 2008 deri në vitin 2017, ai shërbeu në forcat e armatosura britanike në fushatat për Irakun, Afganistanin, Libinë dhe më pas mori një doktoraturë në fushën e taktikave, strategjive dhe praktikave ushtarake ruse.
Ai beson se të gjitha informacionet që na vijnë për Putinin tregojnë se intensiteti i luftës së tij po dyfishohet, nuk po ngadalësohet. “Ne nuk jemi afër fundit të luftës ruso-ukrainase, por jemi në fund të fillimit të saj”, thotë Seely.
Pra, çfarë na pret më pas?
Seely beson se sabotimet e javës së kaluar në Nord Stream ofrojnë një lloj të dhënë. Mendoj se nuk ka dyshim se rusët hodhën në erë tubacionet e tyre. Këto shpërthime sinjalizojnë një kërcënim për infrastrukturën perëndimore, të tilla si interneti nënujor dhe lidhjet energjetike. Këta janë kordonët kërthizor të pambrojtur të ekonomisë perëndimore. Marina ruse i ka në vështrimin e saj, sipas Seely.
Rusia e Putinit ka qenë e kujdesshme për të gjitha dobësitë tona për një dekadë të tërë. Strategët e Kremlinit kanë të ngjarë të qëndrojnë pas shpërthimit të një gazsjellësi turk në 2008, si dhe shkatërrimit të kabllove të internetit të Ukrainës – në shtratin e detit – në 2014. Sulmet e tyre kibernetike ndaj objektivave evropiane janë të sofistikuara dhe rusët vlerësojnë veçanërisht informacionin e objektivit, si fizikisht ashtu edhe psikologjikisht.
Seely beson se Evropa ka qenë shumë e ngadaltë në përgjigjen ndaj të gjitha këtyre sfidave. “Ne gjithmonë shpresonim për më të mirën dhe nuk arritëm të përgatiteshim siç duhet,” thotë ai.
Në këtë fazë të re të luftës, Rusia do të luftojë në dy fronte. E para është fronti në lindje dhe jug të Ukrainës. Fronti i dytë lidhet me sabotimin dhe shkatërrimin e infrastrukturës në Perëndim. Të dy frontet abstraktojnë zhvillime të reja në doktrinën ushtarake ruse – e cila e sheh konfliktin modern si një integrim të mjeteve ushtarake dhe joushtarake.
Duke ushtruar presion mbi shoqëritë perëndimore, për shembull nëpërmjet akteve të ndryshme të sabotimit dhe kërcënimit të vazhdueshëm të përdorimit të armëve bërthamore, Putin shpreson që popullsia evropiane mund të kthehet kundër udhëheqësve të saj. Është e qartë për strategët e Putinit se qendra e gravitetit të Ukrainës qëndron në marrëdhëniet e saj me Perëndimin, nga i cili është pothuajse plotësisht i varur financiarisht dhe ushtarakisht.
Qëllimi i Putinit këtë dimër është të dëmtojë atë lidhje dhe kështu të fitojë një fitore politike që ushtria nuk arriti ta arrijë në fushën e betejës.
Pra, përfundon Seely, në fazën tjetër të luftës, strategjia e Rusisë do të jetë mbrojtëse; ata do të qëndrojnë në territoret e aneksuara, do të hedhin rezervat ruse në betejën për mbrojtjen e saj përfundimtare dhe do të kërcënojnë përshkallëzimin duke synuar infrastrukturën e energjisë dhe informacionit perëndimor.
Sigurisht, nëse kjo dështon, ekziston gjithmonë kërcënimi i pasojave bërthamore.
Dr Robert Seely është pjesë e Komisionit të Punëve të Jashtme. Ka doktorruar në tematikën e luftës së integruar ruse.
