MotoGuzzi i vjetër dhe i zhurmshëm bashkë me kaskën e dale boje që lëvizte rrugëve të Casnigos në Bergamo, nuk do te dëgjohet më. Drejtuesi i motorrit më të njohur në zonë, ka ikur nga kjo botë.
Duke u gdhirë 16 marsi, ndërroi jetë në një spital në Lovere në Bergamo, prifti 72 vjecar, don Giuseppe Berardelli. Në fillim, lajmi mbushi gazetat dhe portalet e vogla lokale. Sot, pas një jave, është më i lexuari në mediat më të mëdha të botës, dhe cdokush po flet për të.
Pse?
Sepse prifti bëri një sakrificë sublime, duke hequr dorë nga respiratori i tij që mund ta mbante në jete, per tia dhënë dikujt më të ri, që kishte nevojë në këto ditë të pandemisë së Koronavirusit, që më shumë se kudo, ka goditur pikërisht në qytetin verior të Italisë, Bergamo.
Gjesti i don Giuseppes ka prekur mbarë globin. Miqtë e tij, në qytezën e bukur Casnigo ku kishte shërbyer gjithë jetën, i kishin siguruar një ventilator, kur ai doli i infektuar. Por duke parë nevojat e mëdha, dhe kur dalloi që kishte të rinj në këtë ditë të vështirë, ai e refuzoi paisjen që do ti jepte një shans për të vijuar jetën.
Ta marrë ndonjë i ri, ka thënë ai me vendosmëri. Iku sic i takon një prifti, tha infermierja që i bëri trajtimin e fundit. Të tjerë njerez të afërt me të u shprehën se ai ra si hero në fushën e betejës. Në një kohë pezmi dhe ankthi si kjo, të tilla histori frymëzuese të mbushin zemrën. E tillë kurajo të bën të mendosh se asnjë semundje nuk mund ta mposhtë në të vërtetë forcën e njeriut.
Giuseppe Berardelli shërbente si prift prej 48 vitesh. Në qytezën ku qendroi më shumë deri në frymën e fundit, ai mbahet mend nga të gjithë për buzëqeshjen e përhershme dhe ndihmën që u jepte të varfërve.
Dhe po ashtu, për shëtitijet me motorrr. Shtypi ka zbuluar shumë këto ditë nga jeta e tij. Qe i zoti në mbledhjen e ndihmave financiare për të pamundurit, dhe zor se dikush ja mbyllte derën.
Disa media e kanë krahasuar me shejtin Maksimilian Kolbe, prifti polak që dha jetën në kampin e shfarosjes në Aushviz, në kohën e Luftës së Dytë Botërore.
Kolbe u vetofrua në vend të një burri që u lut t’i falej jeta pasi kishte familje. Oficerët nazistë kishin vendosur të dënonin me vdekje 10 të dënuar duke i mbyllur në gropën e urisë, pas një arratisje që kishte ndodhur. Kolbe zëvendësoi njërin prej tyre, duke dalë vullnetar.
Prifti italian ka dëshmuar kështu misionin e lartë të shërbëtorëve të zotit dhe guximin e tyre. Shpesh, mjafton një lajm i keq për një abuzim të një rregulltari, për të mjegulluar gjithë kishën. Por janë dëshmi si kjo, që tregojnë se pa pretenduar lavdi, shumë prej tyre janë në krah të njerëzve dhe të të pamundurve, edhe me sakrificën më sublime.
