Revista e mirënjohur “Fair Observer”, me seli në Uashington, San Francisko dhe Mynih, i ka kushtuar një artikull situatës politike në Kosovë dhe rajon.
Media shkruan se presidenti rus Vladimir Putin, duke shfrytëzuar neglizhencën e presidentit amerikan Donald Trump, ka krijuar për vete “një dritare unike të mundësive brenda së cilave synon të nxisë dhunë në Ballkan”, përcjell Bota sot.
Gazeta paralajmëron se mund të ketë një gjakderdhje serioze në Ballkan, duke përmendur këtu edhe idenë e shkëmbimit të territoreve si rrezik.
“Me një Rusi të pafytyruar të lirë për të bërë lëvizje të tilla siç po bën Putin, ne së shpejti mund të jemi dëshmitarë të një raundi tjetër të gjakderdhjes serioze në Ballkan. Kërcënimi nuk ka kaluar pa u vënë re.”, shkruan Fair Observer.
Shkrimi i plotë:
Rusia ka mbjellë farërat e shkatërrimit të BE-së në Ballkan
Në fillim të këtij viti, Kosova zgjodhi Albin Kurtin si Kryeministër. Progresiv, pro-amerikan, pro-drejtësisë dhe kundër korrupsionit, Kurti ishte pikërisht ai lloj politikani që amerikanët zakonisht dëshironin të shihnin në pushtet në rajon. E megjithatë SH.B.A. ka orkestruar atë që Kurti e ka quajtur “një grusht shtet parlamentar” për ta zëvendësuar atë me Avdullah Hotin, i cili, me të marrë postin, ktheu mbrapa masat që Kurti kishte ndërmarrë për të promovuar marrëdhëniet reciproke sovrane midis Serbisë dhe Kosovës.
Duke dalë nga protestat në Kosovë kundër dështimeve të BE-së dhe KB për të adresuar korrupsionin masiv dhe paragjykimet pro-serbe që minojnë negociatat e paqes midis Beogradit dhe Prishtinës, Kurti kishte refuzuar me vendosmëri kërkesat amerikane që Kosova të hiqte tarifat e importit që ua kishte vendosur mallrave të Serbisë për refuzimin e saj për të njohur Kosovën si një shtet të pavarur. Por nëse Kurti do të donte të fitonte të njëjtin respekt për Kosovën që Serbia po merrte nga Perëndimi, dhe administrata Trump në veçanti, veprimi i tij së shpejti rezultoi i kushtueshëm.
Republikanët e Kongresit, me bekimin e Trump, kërcënuan Kosovën me humbjen e 49 milionë dollarëve në ndihmë të SH.B.A.-së, së bashku me paqeruajtësit amerikanë të vendosur akoma në vend. Dhe kështu, pas më pak se dy muaj në pushtet, Kurti u etiketua si anti-Amerikan dhe u rrëzua me shpejtësi me mocion mosbesimi. Jo çuditërisht, Hoti, si kryeministri i ri i Kosovës, bëri lëshime të menjëhershme për Serbinë nën maskën e ndihmës të negociatave për paqen.
Rregullimi Ad Hoc i kufijve
Disa javë më parë, një samit ad hoc i Shtëpisë së Bardhë midis Serbisë dhe Kosovës që synonte të promovonte idenë e shkëmbimeve të tokës brenda rajonit, u anulua papritmas pasi një prokuror special në Hagë rrëmbeu planin e SHBA-së me një veprim të befasishëm duke e akuzuar, më 24 qershor, Presidentin e Kosovës, Hashim Thaçi, për krime lufte në Dhomat e Specializuara të Kosovës dhe Zyrën e Prokurorit të Specializuar edhe para konfirmimit të akuzave të gjykatësit paraprak. Kjo aktakuzë mund ose nuk mund të jetë e ligjshme sipas procesit të duhur, por ajo arriti rezultatin e menjëhershëm të heqjes së një pengese të mbetur për një traktat të paqes të nxituar, nga e cila Kosova nuk kishte të ngjarë të përfitonte.
Roli i Thaçit si president është kryesisht ceremonial, por udhëheqja e tij e hershme për çlirimin e Kosovës nga Serbia dhe qëndrimi i tij si një nga politikanët më të shquar të vendit në 20 vitet e fundit do ta bënte atë një negociator të frikshëm të paqes. Koha e dukshme e kësaj aktakuze ishte, në tërësi, në dobi të Serbisë dhe, me zgjatje, Rusisë. Bisedimet për paqe do të vazhdojnë me delegacionin e Kosovës të drejtuar nga Hoti, pak lojtar, që ka gjasa të pajtohet me gjithçka që është vendosur në tryezë. Serbia, nga ana tjetër, drejtohet nga një autoritar në rritje, Aleksandar Vuçiq, partia e të cilit sapo ka fituar një shumicë parlamentare në një zgjedhje, integriteti i të cilave është vënë në dyshim gjerësisht nga opozita e vendit.
Ministri i informacionit i Serbisë në fund të viteve 1990, Vuçiq, është në hall me ndalimin e mediave të huaja dhe çdo kritikë ndaj qeverisë. Po aq sakranike është marrëdhënia e tij me Rusinë. Kohët e fundit Vuçiq priti Presidentin rus Vladimir Putin në Beograd, madje ia dhuroi atij, ndoshta në mënyrë simbolike, një qenush tjetër. Në këmbim të kësaj lloj besnikërie të demonstruar qartë, Putin ka qenë i mirë për Serbinë, duke ofruar armë kundërajrore, por gjithashtu duke armatosur në mënyrë aktive policinë serbe të Bosnjës dhe duke trajnuar njësi paraushtarake për të forcuar zërat e separatistëve në rajon.
Në të njëjtën mënyrë, Putini e ka kthyer Milorad Dodik, përfaqësuesin aktual të serbëve në presidencën tre-palëshe të Bosnje dhe Herzegovinës (Bosnje), në një kukull politike. I inkurajuar nga mbrojtja e Trumpit ndaj Putinit, Dodik ka minuar të gjitha përpjekjet e Bosnjës për t’u anëtarësuar në aleancën e NATO-s. Ai madje u ka premtuar serbëve të Bosnjës se ai do të bombardojë Bosnjën dhe do t’i aneksojë gati gjysmën e tokës së saj Serbisë, të cilën Serbia – së bashku me serbët boshnjakë – tashmë e ka pastruar etnikisht nga boshnjakët (muslimanët boshnjakë) gjatë gjenocidit të viteve 1990. Destabilizimi i vazhdueshëm i Dodikut për vendin e tij pasqyron shkallën në të cilën Putin mbizotëron në rajon. Për të forcuar fuqinë e Dodik, në prill të këtij viti, Putin mahniti qeverinë e Bosnje dhe Hercegovinës duke dërguar njësitë ushtarake të Rusisë në vend, si të paftuar.
Nëse nuk do të ishte tashmë mjaft e qartë, tani është: Putini ka regjistruar me sukses Donald Trump si një peng në lojën gjeopolitike afatgjatë të Rusisë në Evropë. Dhe me një Rusi të pafytyruar të lirë për të bërë lëvizje të tilla siç po bën Putin, ne së shpejti mund të jemi dëshmitarë të një raundi tjetër të gjakderdhjes serioze në Ballkan. Kërcënimi nuk ka kaluar pa u vënë re.
Brenga evropiane
Evropa e pa aktakuzën e Thaçit si një hapje për t’u injektuar në bisedimet e paqes mes Kosovës dhe Serbisë. Vetëm një ditë më vonë, Presidenti i Këshillit Evropian u takua me kryeministrin e Kosovë. Pasi ishte thirrur tani nga BE dhe mbase i tronditur nga presioni i bërë nga fqinjët e tij perëndimorë, Hoti pranoi të marrë pjesë në bisedimet e reja të paqes të udhëhequra nga Evropa me Vuçiq që do të zinin vendin e samitit të anuluar të Shtëpisë së Bardhë.
Europa është shumë më pak indiferente ndaj llojit të gjakderdhjes së shkëmbimeve të tilla tokësore që mund të shkaktojnë në Ballkan. Me pak fjalë, një traktat paqeje që miraton shkëmbimet e tokës do të hapte një kuti tensionesh të Pandorës që mbretëron pretendimet e vjetra të serbëve mbi territoret në Kroaci, Bosnjë dhe Hercegovinë, dhe më gjerë. Dhuna e këtij lloji në Ballkan do të sigurojë qëllimin përfundimtar të Putinit për të destabilizuar Evropën. Edhe një herë, Rusia do të ketë një pikë të rivendosjes në Evropën Lindore, përmes prapaskenës së saj – Ballkanit.
Nën neglizhencën malinje të presidencës së Trump, Vladimir Putin ka krijuar për vete një dritare unike të mundësive brenda së cilës synon të nxisë dhunë në Ballkan, duke kapitalizuar shkëputjen e mundshme të serbëve nga një pjesë e vogël e kombeve të lindura nga rënia e Jugosllavisë. Serbët në Mal të Zi, serbët në Bosnje dhe Hercegovinë, serbët në Kroaci dhe serbët në Kosovë kanë shpresuar prej kohësh të bashkohen në një Serbi të Madhe, një komb i pastruar etnik dhe i imagjinuar i zbrazët i diversitetit fetar. Ishte po kjo ambicie serbe e pastërtisë etnike që çoi në disa luftëra dhe gjenocid të paharruar kundër muslimanëve boshnjakë në vitet 1990.
