Që nga momenti kur autoritetet në Serbi morën vesh se në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara po përgatitej draft-Rezoluta për gjenocidin e Srebrenicës, nga presidenti Vuçiç dëgjuam se Serbia do të fillonte menjëherë një luftë të ashpër diplomatike.
Për dy muajt e ardhshëm, votimi i Rezolutës ishte një temë kryesore në media dhe me shpalljen e votimit dhe shtyrjen e seancave ku duhej të mbahej votimi, “lufta” u bë kryefjala e përdorur nga autoritetet kur flasin për votimin e ardhshëm.
Pas një sërë veprimesh diplomatike dhe bisedimesh me zyrtarë dhe delegacione të vendeve të botës, dhe para votimit, Vuçiq theksoi se Rezoluta me siguri do të miratohet, por se sponsorët e Rezolutës dhe ata që e mbështesin do t’i kenë “dhimbje koke” nga lufta që Serbia do të përgatisë për ta.
Në fund, 84 vende votuan pro rezolutës, 19 kundër, ndërsa 68 abstenuan. Autoritetet në Serbi e paraqitën këtë si një fitore të madhe morale, pavarësisht se Rezoluta u miratua.
Sa i përket mënyrës së “luftës” së Serbisë kundër miratimit të rezolutës, ose së paku për uljen e numrit të vendeve që do ta votojnë, në publik mund të shohim vetëm se ekipi diplomatik bisedonte vazhdimisht me përfaqësuesit e vendeve të tjera. për t’i bindur që të mos votojnë për Rezolutën.
Nga ana tjetër, u fol edhe për përpjekje me dyer të mbyllura, për të cilat presidenti shprehimisht tha se nuk mund të flasë.
Kështu, në një paraqitje të ftuar në TV Prva, një ditë pas votimit, Vuçiq tha se i është mirënjohës veçanërisht presidentit të Emirateve të Bashkuara Arabe, Shejh Muhamed bin Zayed dhe se nuk do ta harrojë kurrë “atë”, por që ai nuk mund dhe nuk duhet të flasim për gjithçka.
Sa kushton një votë?
Të shtunën, kryetari i partisë “Zemra e Serbisë”, Zdravko Ponosh, ka shpërndarë në rrjetin social X një postim të sekretarit të Punëve të Jashtme dhe Bashkëpunimit Ndërkombëtar të Hondurasit, në të cilin falënderon Serbinë për donacionin prej 500 mijë dollarësh për rindërtimin e Spitali Roatan, i cili pësoi dëme në zjarrin e fundit.
“Në emër të Qeverisë së Presidentit dhe popullit të Hondurasit, falënderojmë Qeverinë, popullin e Serbisë dhe Ambasadën e Serbisë në Meksikë për shpalljen e vendimit për dhënien e ndihmës humanitare për Qeverinë e Hondurasit në shumën prej 500.000. Dollarë amerikanë për të mbështetur Ministrinë e Shëndetësisë së Hondurasit për t’u marrë me urgjencën e shkaktuar nga zjarri që shkatërroi spitalin Roatan”, ka shkruar Enrique Reina në rrjetin social X.
Ponosh e komentoi postimin në Twitter, duke sjellë donacionin e Qeverisë së Serbisë në lidhje me votën abstenuese të Hondurasit në seancën e Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së.
“Ministri i Jashtëm i Hondurasit falënderon Qeverinë e Serbisë për 500 mijë dollarë për rindërtimin e spitalit Roatan?! A janë 500,000 dollarë ende shumë për të paguar për zërin e përmbajtur të Hondurasit? Kur vendosi Qeveria për këtë dhe “dhurime” të ngjashme, siç është ai i fundit për Ukrainën? Pse është sekret për qytetarët e Serbisë”, pyeti Ponosh.
“Lufta do të jetë konfidenciale”
Nemanja Nenadiq, drejtor programi i organizatës joqeveritare Transparency Serbia beson se për këto gjysmë milioni dollarë nuk dihet shumë, por se mund të supozohet se vendi ynë e ka paguar vërtet atë shumë, sepse njoftimi i zyrtarit honduras duket autentik.
“Kur është fjala për mënyrën e pagesës së ndihmës humanitare në shtetet tjera, me sa di unë, më së shpeshti bëhet në bazë të vendimeve të Qeverisë për shfrytëzimin e mjeteve nga rezervat buxhetore”, pohon Nenadiq dhe shton se. Qeveria zakonisht mburret se ka paguar ndihma humanitare, por duket se nuk ishte kështu.
“A janë paguar realisht paratë nga rezervat buxhetore dhe kur, nuk është informacion që qeveria publikon rregullisht”, shpjegon i intervistuari i Danas.
Ai thekson se ky lloj vendimi nuk publikohet asnjëherë në ueb-faqen e Qeverisë, por vetëm në Gazetën Zyrtare të Republikës së Serbisë, dhe se në atë pjesë që është në dispozicion vetëm për abonentët, që, sipas tij, është krejtësisht e papërshtatshme.
Duke parë Gazetën Zyrtare, vërehet se një vendim i tillë nuk ka pasur muajin e fundit.
Megjithatë, Nenadiq shpjegon se mund të anashkalohet edhe publikimi në Gazetën Zyrtare nëse është dokument konfidencial.
“Përveç kësaj, siç theksoi Këshilli Fiskal me shembullin e ndarjeve nga rezerva buxhetore në vitin 2022, në shumë raste vendimet për shfrytëzimin e rezervave buxhetore nuk janë publikuar as në Gazetën Zyrtare sepse janë shënuar si rreptësisht konfidenciale, dhe baza për shënimin e një konfidencialiteti të tillë nuk ishte e qartë”, përfundon bashkëbiseduesi ynë.
Përveç jotransparencës së vendimit për këtë donacion, nëse donacioni lidhet realisht me votën e Hondurasit në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, lind edhe çështja e bazës diplomatike për një lëvizje të tillë.
Ish-ambasadori, drejtori i agjencisë së lajmeve Beta dhe presidenti i Lëvizjes Evropiane në Serbi, Radomir Dikliq pohon se nëse donacioni lidhet vërtet me zërin e Hondurasit, nuk është e zakonshme në praktikën e mirë diplomatike, megjithëse është mirë që një një vend mund të ndihmojë një vend tjetër, veçanërisht në kujdesin shëndetësor.
“Mendoj se kjo është një lëvizje krejtësisht e papërshtatshme sepse thjesht bie ndesh me thelbin e diplomacisë”, pohon Dikliq dhe shton se ia vlen nëse “mund ta bindësh dikë me argumente”.
“Çfarë do te thotë? Nëse do të ishim një vend hipotetik i pasur me naftë, atëherë do të shkonim majtas-djathtas dhe të paguanim gjithçka të gjallë”, beson ai.
Dikliq përsërit se është një “lëvizje vërtet e papërshtatshme” që nëse rezulton e vërtetë, tregon se ndoshta ka pasur më shumë lëvizje të tilla.
I pyetur nëse ai vendim mund të ketë pasoja diplomatike shtesë, Dikliqi u përgjigj se nuk mund të ketë pasoja veçanërisht të mëdha, por se ai e uli më tej reputacionin e Serbisë në botë.
“Kështu bëhemi një vend që është i varfër dhe shkon majtas, djathtas për të kërkuar ndihmë, dhe pastaj paguan vende edhe më të varfra se ai vetë”, shpjegon Dikliq.
Në fund, Dikliqi e shpjegon qartë situatën me një fjalë të urtë maqedonase – “I verbëri i jep sy të verbërve”.
