Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, ka dhënë një intervistë për medien prestigjioze Huffington Post Italia, ku ka folur për strehimin e afganëve në Shqipëri. Shqipëria ishte një nga vendet e para që i hapi dyert refugjatëve. I pyetur se çfarë e shtyu të merrte këtë nismë, kryeministri u përgjigj se është gjëja më e natyrshme hapja e dyerve kur dikush kërkon ndihmë.
“Thuhet se ai që nuk i hap derën Tjetrit në kërkim të ndihmës është i mallkuar përgjithmonë dhe do të jetojë i vetëm deri në vdekje, sepse nuk do të pranohet në asnjë vend apo ngjarje publike, përveçse në funeral,” tha Rama.
Pjesë nga intervista:
Shqipëria ishte vendi i parë që njoftoi se do të mirëpresë refugjatë nga Afganistani, çfarë ju shtyu në këtë nismë?
Rama: “Gjëja më e natyrshme: hapja e dyerve kur dikush tjetër kërkon ndihmë nga ana tjetër. E di që të thuash kështu mund të tingëllojë patetike për ata që mendojnë ndryshe, por për fat të mirë për shumicën dërrmuese të shqiptarëve kjo tingëllon natyrale. Ne jemi të diktuar nga historia jonë, kujtesa jonë dhe gjithashtu kodi ynë i parë i ligjeve, Kanuni (Kanuni) i Shqiptarëve: “Shtëpia e Shqiptarit është e Zotit dhe e Vizitorit”. Kanuni përmban një kapitull të gjatë mbi mikpritjen. Thuhet se ai që nuk i hap derën Tjetrit në kërkim të ndihmës është i mallkuar përgjithmonë dhe do të jetojë i vetëm deri në vdekje, sepse nuk do të pranohet në asnjë vend apo ngjarje publike, përveçse në funeral. Faleminderit mbi të gjitha italianëve se makthi i së shkuarës është histori, ndërsa sot shqiptarët kontribuojnë në Itali për qytetarët të kenë integrim edhe nëna përfiton shumë. Ndërsa sot shqiptarët kontribuojnë në Itali si qytetarë plotësisht të integruar dhe gjithashtu atdheu përfiton shumë.”
Si po ecën pritja? Kanë mbërritur tashmë refugjatët e parë? Si do të jetë jeta e tyre e re në Shqipëri?
Rama: “Kjo është një pjesë tjetër e tragjedisë së Kabulit, sepse të dalësh prej andej është me të vërtetë si të hapësh dyert dalëse të Ferrit. Pas ditëve dhe netëve të fluturimeve të shpallura dhe të anuluara, më në fund kanë mbërritur të parët, pak më shumë se njëqind. Ato u vendosën në bregdetin e Durrësit, në ambientet e hotelit të vëna në dispozicion të tyre. Ne vendosëm t’i akomodonim në ambientet e hoteleve (siç bëmë me qytetarët tanë pas tërmetit) sepse donim që ata të merrnin frymë sa më shumë nga normaliteti dhe të mos i izolonin në kampet e refugjatëve që rrezikojnë të çnjerëzohen dhe të rrisin pakënaqësinë dhe ndarjet.”
