Një grua ukrainase, fytyra e së cilës e fashuar dhe e njollosur me gjak u bë një imazh përcaktues i pushtimit rus, është rikthyer në punë si mësuese pas operacionit që i shpëtoi shikimin.
52-vjeçarja Olena Kurylo, e cila është gjysmë ruse, u shfaq në faqet e para të gazetave anembanë botës, duke përfshirë “The Times”, pasi blloku i saj i apartamenteve në periferi të Kharkiv u godit nga një shpërthim në ditën e parë të ofensivës, duke e mbushur fytyrën e saj me copëza xhami dhe duke i dëmtuar syrin e djathtë.
Ajo i shpëtoi rrethimit rus dhe udhëtoi për në Katovicë, në Poloninë jugore, ku kirurgët ia rikhyen pjesërisht shikimin në syrin e dëmtuar me një injeksion me vaj silikoni.
Koreografja e trajnuar tani ka filluar të zhvillojë klasa arti për fëmijët refugjatë ukrainas në Poloni.
“Unë harroj se jam në Poloni dhe shqetësimet e mia zhduken kur e bëj këtë”, i tha Kurylo “The Mail” të dielën, gazetës e cila e kishte ndihmuar për ta vënë atë në kontakt me punonjësit e ndihmës dhe specialistët kryesorë të syrit.
“Kam shumë dashuri në shpirt dhe dua t’ua jap fëmijëve. Ata më japin një gëzim që nuk e kam pasur që nga fillimi i luftës”, shprehet më tej ajo.
Herët në mëngjesin e 24 shkurtit, Kurylo dhe bashkëshorti i saj, Mykola, u zgjuan nga një seri shpërthimesh ndërsa raketat e para ruse u ulën në një aeroport ushtarak pranë banesës së tyre në Chuhuiv.
Ndërsa Mykola shkoi të mbushte makinën e tyre me benzinë që ata të mund të iknin, Olena mblodhi kartat e tyre të identitetit dhe u ul për pak kohë në dhomën e tyre të gjumit. Një raketë ra rreth 70 metra larg banesës së tyre, pranë hapësirës ku Kurylos zakonisht parkonin makinën e tyre.
Vala e presionit theu dritaren, duke bërë që qindra copa xhami të ngjiteshin në syrin dhe lëkurën e Olenës. Teksa doli nga ndërtesa për të kërkuar ndihmë mjekësore, ajo u fotografua nga fotografi amerikan Wolfgang Schwan, imazhi i të cilit u regjistrua si një simbol i hershëm i kostos njerëzore të sulmit rus.
Kurylos fillimisht kërkuan strehim në një kasolle në pyll jashtë qytetit, duke u strehuar në bodrum për 12 ditë. “Ne mund të ndjenim valët tronditëse nga shpërthimet. Nuk guxova të largohesha”, tha ajo më pas.
Pas dy javësh, një shofer kamioni i ofroi Kurylo-s një rrugë përsëri në Kharkivin qendror, në mënyrë që ajo të mund të merrte trenin për në Poloni nëpërmjet Dnipro-s dhe Lviv-it, ndërsa burri i saj qëndroi prapa për t’u kujdesur për nënën e tij të paralizuar.
Kurylo tha se ajo ishte e prekur nga stresi post-traumatik dhe ankthi, dhe se fëmijët në klasat e saj të artit mbartnin gjithashtu shenjat psikologjike të dhunës.
“Ata e vizatojnë luftën, ose si ka qenë jeta e tyre më parë. Shtëpinë e tyre ose nënën dhe babanë e tyre, si dhe ëndrrat dhe shpresat e tyre për paqen. Vajzat preferojnë fotografitë e nënave të tyre dhe djemtë vizatojnë makina lufte”, tha ajo.
