Ofensiva politike dhe propagandistike e regjimit serb mori vrull pasi OKB-ja miratoi Rezolutën për gjenocidin në Srebrenicë.
Ofensiva e udhëhequr nga regjimi serb ka dy drejtime themelore. Një drejtim është krijimi i një imazhi mediatik në Serbi përmes tabloideve se boshnjakët po kërcënojnë disi Serbinë. Në mënyrën e tij, Aleksandar Vuçiq i dha një erë pas kësaj historie duke paraqitur një plan prej pesë pikash për Sarajevën me qëllim shkatërrimin e Serbisë.
Pjesa e dytë e ofensivës, e udhëhequr nga Beogradi me bashkëpunimin vullnetar të politikanëve nga Republika Srpska, i referohet një përpjekjeje për të poshtëruar sa më shumë shtetin dhe për t’i paraqitur politikanët nga Sarajeva si ata që po shkatërrojnë bashkëpunimin rajonal.
Qëllimet e kësaj strategjie u vendosën në “Parlamentin Gjithëserb”, por sado që përpiqen t’i institucionalizojnë konkluzionet e “Parlamentit Gjithëserb”, shteti i Bosnjë-Hercegovinës me institucionet e tij i qëndron rrugës. Për këtë arsye, promotorët e kësaj ideje duhet ta zhvlerësojnë dhe ta bëjnë të pakuptimtë idenë e Bosnjë-Hercegovinës si një shtet me institucionet dhe fuqitë e veta.
Në përpjekjet e saj për një shfaqje të tillë, Serbia, ndonëse shpesh dërgon mesazhe verbale miqësie, bën atë që miqtë e sinqertë sigurisht që nuk do ta bënin, që është kërkimi i zbrazëtirave të mundshme në sistem për të zbatuar politikën e tyre provokuese.
Megjithatë, interesant është qasja e politikanëve nga Serbia, të cilët pas provokimit, sulmojnë. Kështu ndodhi edhe me “shkëmbimin” e policëve në të cilin gjashtë policë nga Serbia duhej të qëndronin në Republika Srpska pa konsultime të duhura.
Është indikative se ministri i Brendshëm i Serbisë, Ivica Daçiq, ka dalë vetëm pak orë pasi kanë reaguar politikanët nga Bosnja e Hercegovina dhe kanë thënë se policët nuk do të vijnë.
“Ministria e Brendshme e Serbisë nuk do të lejojë askënd të kërkojë justifikime për konflikte dhe përgatitje për luftë në këtë. Prandaj ne nuk do të dërgojmë policë në Republikën Srpska në mënyrë që kjo të mos jetë një arsye artificiale për sulme ndaj Serbia dhe populli serb”, tha Daçiq.
Për shkak të shpejtësisë së reagimit dhe përputhshmërisë me lëvizjet politike dhe propagandistike nga më parë, është e vështirë të lirohet përshtypja se ky zhvillim i situatës ishte pikërisht qëllimi i regjimit në Serbi. Dihet mirë se çfarë kujtimesh dhe emocionesh ngjall prania e mundshme e policëve nga Serbia në Bosnje dhe Hercegovinë, dhe regjimi i Beogradit përdori kundërshtimin ndaj kësaj për t’i paraqitur boshnjakët si një element radikal që kërkon vetëm një justifikim për të sulmuar ” Serbia dhe populli serb”.
Një nga shembujt, ku rolin e zbatuesit e kanë politikanët e RS-së, është kërkesa që helikopteri i MPB-së së Serbisë të vendoset në Trebinjë dhe të marrë pjesë në shuarjen e zjarrit. Përkatësisht, helikopteri i Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, i cili duhet të jetë në Bosnje dhe Hercegovinë, nuk dallon në aftësitë e zjarrit nga helikopterët në pronësi të Forcave të Armatosura të Bosnje dhe Hercegovinës.
Politikanët nga RS nuk duan të kërkojnë helikopter nga vendi i tyre, por politikisht pretendojnë se është e nevojshme që një helikopter nga Serbia të shuajë zjarrin. Është e rëndësishme të theksohet se këta nuk janë helikopterë Ka-32 të destinuar për shuarjen e zjarrit dhe që Bosnja dhe Hercegovina nuk i posedon, por ekskluzivisht helikopterë me pothuajse të njëjtat specifika si ato të Forcave të Armatosura të BiH.
Prandaj, ardhja e helikopterëve nga Serbia duhet të tregojë se Serbia është në gjendje të mbrojë qytetarët në RS dhe se Bosnja dhe Hercegovina nuk mund ta bëjë këtë.
Në listën e provokimeve duhet të përfshihet edhe dërgimi i kadetëve të ushtrisë serbe në Prijedor, të cilin Milorad Dodik fillimisht e festoi dhe më pas politikanët nga Serbia u përpoqën ta paraqesin si një turne të zakonshëm studentor.
Taktika e politikës serbe bazohet në një lëvizje të dukshme provokuese dhe më pas në paraqitjen e reagimit nga Sarajeva si një përshkallëzim. Është e qartë se Serbia ende nuk është e gatshme të shkelë drejtpërdrejt sovranitetin e Bosnjë-Hercegovinës, por po kërkon zbrazëtira në ligj dhe politikanë nga RS që janë të gatshëm ta marrin përsipër atë barrë.
Politikanët vendas do të duhej të “mos shkonin të parët” në çdo lajm që vjen dhe të lexonin procedurat ekzistuese në detaje dhe tërësisht, dhe në këtë mënyrë të parandalonin të gjitha lëshimet e mundshme që regjimi në Beograd mund të bënte për të shkelur sovranitetin e Bosnje-Hercegovinës. , si dhe Bosnje-Hercegovinën Ai i paraqiti Hercegovinën dhe Boshnjakët si një kërcënim për stabilitetin e rajonit. /Klix
