Rezoluta për vendosjen e 11 korrikut si Ditën Ndërkombëtare të Përkujtimit dhe Kujtimit të Gjenocidit në Srebrenicë në vitin 1995 u miratua nga Asambleja e Përgjithshme e OKB-së. Ai u miratua me qëllim të nderimit të viktimave të gjenocidit, me qëllim edukimin dhe parandalimin.
Dhe këtu duhet të përfundojë çdo polemikë. Megjithatë, në vend që të ushqejë ruajtjen e kujtimit të viktimave të gjenocidit, Rezoluta përdoret për qëllime politike. Kështu, presidenti serb Aleksandar Vuçiq vajtoi me ditë të tëra se si serbët viktima të Rezolutës, të shpallur “komb gjenocid”, fshinë lotët me flamurin e vendit të tyre gjatë votimit.
Ftesën e Ministrit të Punëve të Jashtme të Bosnje-Hercegovinës, Elmedin Konakoviq, për të nderuar viktimat e gjenocidit në Srebrenicë, si dhe të gjitha viktimat e tjera të pafajshme, Vuçiq e cilësoi si “thirrje për vrasjen e tij”. Siç pritej, Vuçiq u mbështet nga presidenti i Republikës Srpska dhe lideri i SNSD-së, Milorad Dodik.
Drejtori i Qendrës për Rajonalizëm nga Novi Sadi, Aleksandar Popov, ka thënë për Pobjeda malazeze se “votimi është paraqitur sikur të ishte rezultat sportiv, gjë që është jashtëzakonisht e papëlqyeshme, sepse bëhet fjalë për rreth tetë mijë shpirtra të vdekur”.
Kurse Nikola Samarxhiq profesori nga Fakulteti Filozofik i Universitetit të Beogradit beson se “mbështetja diplomatike, mbi të gjitha për të pikëlluarit, ka munguar” dhe se “BeH ka mbetur pa mbështetje strategjike”.
“Vrasja e Gjorgje Mijatoviqit pasoi kërcënimet e menjëhershme të Vuçiqit për të nxjerrë huliganë në rrugë dhe sheshe në Beograd dhe Serbi, jo vetëm në Bosnje dhe Hercegovinë. Bashkëpunëtori i ngushtë i Vuçiqit, Zhelko Mitroviq, bën thirrje për dhunë”, paralajmëron prof. Samarxhiq.
Ai thekson se Vuçiq në fakt po i kthehet vetes nga viti 1995.
Nga ana tjetër, analisti politik nga Kroacia, Davor Gjenero, thekson se Konakoviq duhet të zbatojë një strategji të injorimit me zë të lartë ndaj Vuçiqit.
Analisti politik nga Kroacia Davor Gjenero thotë se në një moment do të duhet të ketë izolim të plotë të regjimit autoritar në Beograd dhe mbyllje të poreve përmes të cilave Serbia eksporton destabilitet në fqinjësi.
“Nuk bëhet dialog me Vuçiqin, biseda nuk bëhet. Vuçiq nuk është një politikan i lidhur me parimet e mbrojtjes së të drejtave të njeriut dhe lirive themelore, ai nuk i përket të njëjtës botë politike si Konakoviq. Ashtu siç nuk ka kuptim të negociosh me Vladimir Putinin, gjë që është plotësisht e qartë për politikanët evropianë sot, nuk është e mundur as të diskutohet për pajtim dhe marrëdhënie të mira fqinjësore me Vuçiqin”, thekson Gjenero.
AGENTI I PUTINIT
Ai shpjegon se qëllimi i Vuçiqit nuk është të qetësojë marrëdhëniet në rajon, por krejt e kundërta, të zbatojë projektin e tij për botën serbe.
“Prandaj i duhet destabiliteti, të cilin sistematikisht e provokon, e nxit, e përkeqëson. Ai funksionon gjithnjë e më hapur dhe fuqishëm si agjent i regjimit të Putinit. Të gjitha ato që bëri në Nju Jork, Vuçiq e bëri në favor të regjimit rus”, vëren Gjenero.
Ai beson se zgjidhja e problemit qëndron në maturimin e vetëdijes euroatlantike se nuk është i mundur asnjë bashkëpunim serioz politik me Vuçiqin.
